Nadzieja VII

Witam :)

Muszę przyznać, że ciężko pisało mi się ten rozdział :) jest bardzo przesłodzony jak na mój gust :D Zdecydowanie wolę pisać bardziej mroczne fragmenty :) Mimo wszystko mam nadzieję, że się Wam spodoba :) pozdrawiam

Dreamer

Pierwszy dzień swoich wakacji spędzili na plaży, relaksując się i nabierając koloru. Oburzona Hermiona zauważyła, że Draco zdecydowanie za szybko złapał opaleniznę, kiedy jej skóra dopiero ledwo się zazłociła.

— To jest całkowicie niesprawiedliwe. — Naburmuszyła się brunetka. — Jak to w ogóle jest możliwe, że opalasz się na brązowo? — Ciągnęła. — Masz bladą, białą cerę, powinieneś być czerwony jak rak. — Westchnęła. — W ogóle to wszystko jest nie fair. Faceci mają zdecydowanie za łatwo na świecie. Szybko się opalacie, nie macie cellulitu, nie musicie się malować ani układać godzinę włosów, na dodatek, tylko popatrz na siebie, nawet po kąpieli w słonej wodzie twoje włosy układają się jak przed wejściem do niej. — Wyliczała. — A moje wyglądają jak siano. — Gwałtownym ruchem przeczesała włosy. — I nawet nie chcę wiedzieć, jak wygląda mój makijaż.

— Westchnęła i położyła się na ręczniku obok blondyna.

— Ktoś wstał dzisiaj lewą nogą. — Uśmiechnął się do niej, unosząc na łokciach. Brązowe tęczówki spotkały się z zimnymi błękitno-szarymi oczami Dracona. — I nie zgadzam się z tobą, kochanie — dodał, próbując poprawić jej nastrój. — Twoje włosy wyglądają dużo ładniej niż moje, ponieważ pod wpływem słonej wody loki się jeszcze bardziej skręciły, a słońce odbija się w nich, sprawiając, że błyszczą więcej niż na co dzień — szeptał, delikatnie głaszcząc kobietę po włosach. — Na całym twoim ciele nie widziałem ani centymetra cellulita, czy jak wy go nazywacie. — Kobieta uśmiechnęła się nieśmiało. — A twój makijaż wygląda równie dobrze jak zaraz po wyjściu z pokoju. Może nie jesteś opalona jak czekoladka, ale masz piękną i jędrną skórę, której pozazdrościłaby ci nie jedna nastolatka. — Pochylił się powoli nad kobietą i złożył na jej ustach zmysłowy pocałunek. Gdy oderwali się od siebie, zły humor brunetki gdzieś zniknął.

— Nie wiem, jak to robisz, ale zawsze potrafisz poprawić mi nastrój — powiedziała, po czym wstała i ruszyła, kręcąc biodrami, w stronę oceanu. — Chodźmy się trochę schłodzić. — Po chwili Draco zobaczył, jak Hermiona zanurza się w wodzie i postanowił do niej dołączyć .

Do hotelu wrócili w sam raz na obiad. Odświeżyli się więc w apartamencie i zajęli miejsca na tarasie. Po krótkiej chwili podszedł kelner ubrany w eleganckie lniane spodnie i białą zwiewną koszulę.

— Witam państwa w hotelowej restauracji — powiedział, zalotnie uśmiechając się do brunetki. — Na co mają państwo ochotę?

— Hermiono, czy mogę? — zapytał blondyn, na co dziewczyna skinęła głową. — Poproszę LauLau dla żony. — Spojrzał znacząco na kelnera, który w tym momencie zrozumiał, że kobieta jest poza jego zasięgiem. — A dla mnie Lomi-Lomi , natomiast na deser mogą być Shave ice. — Po chwili namysłu zapytał. — Macie może Riesling białe?

— Oczywiście, proszę pana — odparł kelner.

— W takim razie proszę podać to wino do obiadu.

Kelner zapisał zamówienie, po czym zabrał karty dań i oddalił się do wnętrza hotelu, posyłając tęskne spojrzenie brunetce.

— Zdradzisz mi, co zamówiłeś? — Hermiona ujęła dłoń blondyna, lekko się uśmiechając.

— Zanudzać cię szczegółami, czy wystarczy ogólnikowo? — zapytał, mimo iż znał odpowiedź, zanim zadał pytanie.

— Oczywiście, że szczegółowo. — Zaśmiała się kobieta. — Zamieniam się w słuch.

— LauLau jest tradycyjnym hawajskim daniem przygotowywanym z wieprzowiny i owiniętym młodymi liśćmi taro tworzącymi swego rodzaju sakiewkę, która ma za zadanie utrzymać wilgoć i ich niezwykły aromat. Standardowo przygotowuje się je w "imu", to taki rodzaj podziemnego pieca. Do środka przeważnie dodaje się również warzywa. Powinno ci smakować

— Na pewno będzie, masz bardzo dobry smak. — Pochyliła się nad stolikiem i lekko musnęła usta męża. — A co to jest Lomi-Lomi i Shave ice?

— Właściwie Lomi-Lomi nie do końca jest pochodzenia hawajskiego, został zapożyczony z innych wysp Pacyfiku, jednak danie stało się częścią większości tradycyjnych hawajskich posiłków i przepysznym dodatkiem do poi. Głównie przygotowywane jest z solonego, pokrojonego w kostkę łososia ze świeżymi pomidorami, cebulą, papryką i czasami odrobiną chilli. Dominujący czerwony kolor, głęboko zakorzeniony w hawajskiej religii, ma również znaczenie obrzędowe, ponieważ starożytni Hawajczycy czerwone ryby ofiarowywali bogom.

Hermiona zaciekawiona przyglądała się z jaką pasją Draco opowiadał jej o potrawach i musiała przyznać, że bardzo ciekawiła ją tradycja i historia Hawajów. Zanim tu przylecieli, przeczytała kilka książek i była zachwycona tymi wyspami.

— Natomiast shave ice, jak wskazuje nazwa, są to lody, a dokładniej lodowa górka wykonana z kruszonego lodu z dodatkiem wielokolorowych syropów o smakach takich jak guava, kokos, ananas, liczi, kiwi, mango i inne. Swoim wyglądem przypominają popularną na Hawajach tęczę, którą ty również tak uwielbiasz. Idealnie gaszą pragnienie w tak tropikalnym klimacie. — Tak bardzo lubiła słuchać jego głosu. Uspokajał ją i działał relaksująco. Nigdy w życiu nie powiedziałaby, że jej mąż ma tak szerokie zainteresowania. Zaskoczył ją, gdy opowiedział o swoich licznych odwiedzinach na hawajskich wyspach. Cieszyła się jak dziecko, kiedy zaproponował jej miesiąc miodowy właśnie w tym miejscu. — Zaspokoiłem twoją ciekawość, kochanie? — zapytał, uśmiechając się szeroko.

— Zdecydowanie. — Hermiona odwzajemniła uśmiech. Po chwili do ich stolika podszedł kelner z potrawami. Draco miał rację, była zachwycona swoją potrawą i lodami, które urzekały tęczą kolorów. — Jakie mamy plany na popołudnie?

— Hmm, myślałem o spacerze po okolicznych lasach tropikalnych. Co o tym sądzisz?

— Dużo czytałam przed wyjazdem o roślinach tropikalnych i koniecznie chcę je oglądnąć — powiedziała zafascynowana możliwością zobaczenia ich na własne oczy

— Myślę, że zjemy obiad, pójdziemy na godzinkę na górę — Uśmiechnął się uwodzicielsko — w końcu to nasz miesiąc miodowy — dodał, wywołując tym samym rumieniec na policzkach kobiety — spakujemy kilka drobiazgów do plecaka i możemy ruszać.

— Panie Malfoy, czyżby miał pan niegrzeczne myśli? — Zaśmiała się, grożąc blondynowi widelcem.

— Pani Malfoy, przy pani można mieć tylko takie myśli. — Mężczyzna pochylił się nad stołem i namiętnie pocałował swoją żonę.

— Mmm… Podoba mi się bycie panią Malfoy. — Brunetka rozmarzyła się.

Koło godziny drugiej oboje byli już spakowani i gotowi na wycieczkę. Draco profilaktycznie zabrał mapkę z recepcji i schował ją do plecaka. Bardzo dobrze znał okolicę, jednak wolał chuchać na zimne. Wyszli z hotelu, kierując się piaszczystą ścieżką w kierunku lasu. Im dalej szli, tym bardziej zagęszczał się krajobraz wokół nich. Hermiona szła zafascynowana, uważnie obserwując otaczającą ją florę. Draco delikatnie trzymał ją za rękę, z uśmiechem przyglądając się jej radosnej twarzy. Uwielbiał sprawiać jej przyjemność, zaskakiwać ją. Hermiona była jak otwarta księga. Można było bez problemu odgadnąć każde jej uczucie. Wszystko co czuła malowało się od razu na jej twarzy. Nauczył się już na pamięć jak wygląda chwilę przed wybuchem gniewu. Jak radośnie błyszczą jej oczy, gdy jest szczęśliwa. Jak smutne stają się przed pojawieniem się łez. Jak zachodzą mgiełką, gdy jest spełniona. Znał ją na pamięć. Każdy centymetr jej ciała. Kochał ją najbardziej na świecie. Była kobietą jego życia. Nigdy nie był bardziej szczęśliwy. Przyglądał się kobiecie i zobaczył, jak z fascynacją podchodzi do ogromnej zielonej rośliny, która obrastała próchniejący pień drzewa - miała piękne, drobne, fioletowe kwiaty. O tak, Draco doskonale wiedział, co to jest. Uśmiechnął się na wspomnienie siebie i Blaise’a po zjedzeniu kilku kwiatków. Byli młodzi i chcieli się wyszaleć. Starali się załatwić jakieś zioło od młodego pracownika hotelu. Wtedy dowiedzieli się o Argyreia nervosa tzw. powój hawajski. Taki legalny narkotyk. O podobnym działaniu jak LSD. Zaśmiał się, przypominając sobie swoje halucynacje po nich.

— Kochanie, jeżeli nie chcesz widzieć smerfów, proponuję ci zostawić ten kwiat w spokoju. — Uśmiechnął się, przyciągając zszokowaną brunetkę do siebie.

— Skąd wiesz o smerfach? — zapytała. — I właściwościach tej rośliny? —Spojrzała na niego podejrzliwie.

— Jak byłem mały, chodziłem z mamą do babci, która miała mugolską telewizję, co skrzętnie ukrywała przed moim ojcem z wiadomych przyczyn. — Zaśmiał się. — A co do twojego drugiego pytania, powiedzmy, że razem z Blaise’em doświadczyliśmy jej możliwości na własnej skórze. Nie patrz tak na mnie, byłem młody i głupi. — Wzruszył ramionami, ciągle się uśmiechając. — Chodź, za tym zakrętem znajduje się coś, co koniecznie musisz zobaczyć. A teraz zamknij oczy, proszę — dodał, ciągnąc ją za sobą.

Hermiona posłuchała i powoli kierowała się za blondynem, uważając, aby się nie wywrócić. Blondyn trzymał ją mocno, ułatwiając jej chód. Brunetka poczuła, że podłoże stało się twardsze i pochyłe oraz usłyszała szum wody.

— Poczekaj chwilkę. — Blondyn puścił jej ręce. Kobieta stała moment zniecierpliwiona, po czym poczuła usta Dracona na swoich – krótki, zmysłowy pocałunek. — Otwórz oczy. — Po minucie, w której oczy brunetki przyzwyczajały się do ostrego słońca, zauważyła, że znajdują się na polanie, stojąc na kamienistym brzegu niewielkiego jeziorka, do którego kaskadami wpadał wodospad. Wokół wody rosły przepiękne, kolorowe rośliny, wysokie drzewa i liściaste krzaki. W jeziorze odbijały się promienie słońca. Gdy brunetka podeszła bliżej, zauważyła barwne rybki pływające po dnie zbiornika.

— Draco, tu jest cudownie. — Spojrzała na blondyna i zauważyła, że za jego plecami rozłożony jest koc, na którym stoi miseczka z truskawkami, dwa kieliszki i białe wino. — Kiedy zdążyłeś to wszystko przygotować? — Uśmiechnęła się, wtulając w klatkę piersiową mężczyzny. — Kocham cię — dodała i wspinając się na palcach u stóp, złożyła namiętny pocałunek na ustach męża. Po chwili oboje leżeli na kocyku, pieszcząc swoje rozgrzane ciała. — Nie powinniśmy — mówiła kobieta miedzy pocałunkami - ktoś może nas zobaczyć. — Zarumieniona spojrzała w błękitno-szare oczy ukochanego.

— Rzuciłem specjalne zaklęcia na polankę, nikt tu nie wejdzie — odpowiedział, całując szyję Hermiony. — rozluźnij się — dodał, rozpinając guziczki w sukience brunetki.

Po godzinie w całości wypełnionej czystą przyjemnością, blondyn pociągnął kobietę w stronę wody. Było im razem tak wspaniale. Letnia woda chłodziła ich rozgrzane ciała. Pływali, co chwilę chlapiąc się wodą. Od czasu do czasu Draco wchodził na skałkę znajdującą się obok wodospadu i skakał na główkę do wody.

— Chodź, Miona! — wołał do żony. — To jest świetna zabawa, zobaczysz.

Hermiona niepewna spojrzała w górę na swojego męża.

— Jednak podziękuję — odparła, wiedząc, że gdy wejdzie na górę, po prostu nie będzie w stanie skoczyć, za bardzo bała się wysokości.

— Czyżby moja odważna Gryfonka się bała? — Zaśmiał się blondyn. Doskonale widział, co powiedzieć, aby obudzić Gryfońską dumę.

— Ja się nie boję. — Prychnęła kobieta.

— To udowodnij. — Wyciągnął rękę w jej kierunku. — Chodź ze mną na górę. — Wskazał głową na kamienną półkę.

Kobieta wahała się chwilę, po czym ujęła dłoń mężczyzny. Gdy dotarli na górę i spojrzała w dół, ze strachem wtuliła się w skałę za jej plecami.

— Dobra, przyznaję się, mam lęk wysokości, nie skoczę, nie ma mowy — mówiła spanikowana.

Draco delikatnie ujął jej dłoń i spojrzał głęboko w oczy.

— Ufasz mi? — zapytał.

— Przecież wiesz, że tak — odparła, nadal kurczowo trzymając się ściany.

— W takim razie, chodź do mnie. — Uśmiechnął się zachęcająco. — Ze mną nic ci nie grozi — dodał, wyciągając ręce w jej kierunku.

— Nie mogę — powiedziała, odwracając wzrok.

— Hermiono, popatrz na mnie... — szepnął. Oczy brunetki zwróciły się na jego twarz. — Możesz wszystko — dodał, całym sobą próbował dodać jej otuchy. Chyba to zobaczyła, bo po chwili złapała za jego wyciągniętą dłoń i podeszła bliżej.

Blondyn przytulił ją do siebie, po czym zrobił krok do przodu. Kobieta pisnęła i po chwili oboje zanurzyli się w błękitnej tafli . Zaskoczona brunetka stwierdziła, że to faktycznie świetna zabawa i razem z Draco skoczyła jeszcze kilka razy.

Do hotelu wrócili późnym wieczorem i postanowiwszy darować sobie kolację, udali się zmęczeni do swojego apartamentu, gdzie wzięli wspólną kąpiel i zasnęli wtuleni w siebie.

Przez kolejne dni korzystali z dobroci wyspy. Spacerowali po otaczających hotel lasach tropikalnych, uczyli się nurkować, zajadali się lokalnymi specjałami. W ostatni dzień swoich wakacji wypłynęli jachtem na morze, żeby zobaczyć zachodzące słońce z pokładu statku. Zasiedli oboje z lampką wina na pokładzie, rozmawiając o ich wspólnej przyszłości.

— Gdyby to zależało ode mnie, chciałbym mieć piątkę dzieci. — Rozmarzył się blondyn.

— Jeżeli tylko całą piątkę sam urodzisz, nie widzę problemu — zaśmiała się kobieta, głaszcząc mężczyznę po włosach. — Ja chciałabym mieć dwójkę, chłopczyka i dziewczynkę — powiedziała, uśmiechając się delikatnie.

— No cóż, chodźmy na kompromis. Proponuję trójkę i obojętnie, czy urodzi się dziewczynka, czy chłopczyk, za każdym razem będę się cieszył tak samo i równie mocno ich kochał — zakończył, całując żonę.

— I kupimy im pieska — powiedziała, z przekonaniem dodając — zwierzęta mają dobry wpływ na dzieci.

— Im czy tobie, skarbie? — Zaśmiał się, doskonale wiedząc, że jego żona marzy już od dawna o bokserze. Jeszcze nie wiedziała, że na święta dostanie małą suczkę, o której Draco dowiedział się przed wyjazdem, gdy spotkał sąsiada chwalącego się, że jego sunia urodziła 5 szczeniaczków i w tym dwie samiczki. Bez zastanowienia poprosił, aby starszy pan zostawił dla niego jedną. Obiecał odebrać ją na święta tak, aby nie popsuć niespodzianki żonie.

— Och... no nam — przyznała, rumieniąc się.

— Kocham cię, moja czarownico — odparł, całując Hermionę namiętnie w usta.

— Ja ciebie też, skarbie. — Uśmiechnęła się. — Jestem z tobą bardzo szczęśliwa. — Odwzajemniła pocałunek, który po chwili zmienił się w gorące pieszczoty.

Gdyby tylko wiedzieli, że wraz z powrotem do domu, ich sielanka się skończy, zostali by na tym statku na zawsze.